Bugtungan Na!

Score:0

Bugtong Answer

1.) Kung kailan mo pinatay,saka pa

        humaba ang buhay

2.) Baboy ko sa pulo,balahibo ay pako

3.) Isang butil ng palay,sakot ang buong buhay

4.) Ako ay may kaibigan,kasama ko kahit saan

5.) Ayan na si Kaka, bubuka-bukaka

6.) Naabot na ang kamay, ipinagawa pa sa tulay

7.) Malaking supot ni Jacob,

      kung sisidlan ay pataob

8.) Maliit pa si kumare,marunong ng humuni

9.) Sa araw ay bubong,sa gabi ay dahon

10.) Sa maling kalabit,may buhay na kapalit

11.) Nagtago si Pedro,Labas ang ulo

12.) Hindi pari,hindi hari damit ay sari-sari

13.) Baka ko sa Maynila,hanggang dito,

       dinig ang unga

14.) Nagdaan si Kabo Negro,

       namatay na lahat ng tao

15.) Sa liwanag ay hindi mo makita,

        sa madilim ay maliwanag sila

16.) Palda ni Sta. Maria,ang kulay ay iba-iba

17.) Kaisa-isang plato,kita sa buong mundo

18.) Nagsaing si Hudas,

        kinuha ang tubig itinapon ang bigas

19.) Bahay ni Tinyente nag-iisa ang poste

20.) Ang anak ay naka-upo na,

        ang ina'y gumagapang pa

21.) Yumuko man ang reyna,

        di malaglag ang korona

22.) May ulo,walang tiyan may leeg

        walang baywang

23.) Manok kong pula,inutusan ko nang

        umaga,nang umuwi'y gabi na

24.) Nakatalikod na ang prinsesa,

        ang mukha'y nakaharap pa

25.) Maliit na tela sa kalawakan,

         inaawitan ng mga mamamayan

26.) Baong kinayuran, Lama'y kayamanan

27.) Mataas kung nakaupo,

        mababa kung nakatayo

28.) Walang itak, walang kampit,

        gumagawa ng bahay na ipit.

29.) Hugis puso, kulay ginto,

        mabango kung amuyin, masarap kung kanin

30.) Ito ay napagsasalaminan,

        huwag lang kayong maggagalawan

31.) May kamay, walang paa.

        May mukha, walang mata

32.) Ang paa'y apat, hindi makalakad

33.) Kapag nag-iisa ay tamad,

        kapag marami ay masipag

34.) Dalawang batong itim,

        malayo ang nararating

35.) Bulak na bibitin-bitin, di puwedeng balutin

36.) Sa tingin mo ay mainit,

        ummuusok sa paligid. Pero hipuin, malamig

37.) Isang panyong parisukat,

        kung buksa'y nakakausap

38.) May dila nga ngunit ayaw

        namang magsalita. Kambal sila't

         laging magkasama ang isa't isa

39.) Wala sa langit, wala sa lupa,

         kung lumakad ay patihaya

40.) Mga kaloobang pinaghalu-halo,

         ng niluto sa init nagkasundo

The First Monkey

Long ago, in a forest, lived a young girl who served as an apprentice of the goddess of weaving. She was cared for and well-provided for by her supernatural benefactor.

One day, the goddess instructed her to prepare a dress by cleaning some cotton, beating it, spinning it, weaving it into cloth, cutting it, and finally sewing it.

Unfortunately, the young girl was quite lazy and found the dress-making process too tedious. So she took the leather cloth (used to beat the cotton on), a wore it thinking it would make a much longer-lasting dress.

Kung Bakit Maalat ang Dagat

Noong unang panahon ang tubig ng dagat ay matabang. Kung kailangan ng mga tao ang asin sila'y tumatawid ng dagat upang kumuha nito sa ibayo. May isang taong ang ngalan ay Ang-ngalo. Siya'y napakatangkad. Pag siya'y nangingisda sa dagat, ang tubig ay hanggang sa tuhod lamang. Kung siya'y naglalakad makikitang ang mga bundok ay kapantay ng kanyang alak-alakan. Malaking lalaki ngunit takot sa langgam. Takot siya sa pugad ng langgam tulad din natin. Isang araw ang mga tao'y naubusan ng asin. Kailangan silang tumawid sa dagat. Naalaala nila si Ang-ngalo at sila'y nag-usap, "Dapat pa ba naman tayong maglayag sa bangka? Atin na lamang usapin si Ang-ngalo. Kung kanyang ilalagay andg isa niyang paa na pahalang sa tubig, tayo'y maaaring maglakad sa pagtawid sa dagat." Sila'y nagkasundo at nagpunta kay Ang-ngalo. "Maaari bang iyo lamang ihalang ang isa mong tuhod sa dagat upang kami'y makalakad at makatawid?" Si Ang-ngalo ay mabait at mabuting kaibigan. Kanyang pinagbigyan ang mga tao sa kanilang kahilingan. Inihalang niya ang isang paa sa dagat upang lakaran ng mga tao. "Huwag kang kikibo,"ang sabi ng mga tao. "Pag kumibo ka, kami'y mahuhulog." Ang mga tao'y malayang nanulay sa paa ni Ang-ngalo. Daladala nila ang kanilang mga supot na sisidlan ng asin. Katulad nila'y mga langgam na naglalakad sa troso. Hindi sinasadya ay kung bakit nang ilagay ni Ang-ngalo and kanyang paa sa dagat, and kanyang talampakan ay napatapak sa pugad ng langgam. Hindi naglaon at ang mga langgam ay gumapang sa kanyang binti. Nang makarating ang kanyang mga kaibigan sa kabilang ibayo, kanyang inalis sa pakakatuon and kanyang binti. "Punuin ninyo ang inyong mga supot. Kung kayo'y handa na ay saka ko ituon uli and aking binti," ang sigaw niya sa mga tao. Nang mapuno na ang mga supot sila'y sumigaw, "Kami'y handa na. Ilagay mo na nag iyong paa, Ang-ngalo. "Huwag kayong magmadali. Hintaying nating makabalikang mga langgam sa kanilang pugad. Saka ko ilagay and aking paa." Nagtawa ang mga tao at sinabi kay Ang-ngalo, "Walang katuturan ang iyong pagkamalaking tao. Katulad ka ng bata. Natatakot ka sa langgam!". Nakiusap ang mga babaeng nagluluto, "Pakidalhin na rito ang asin. Iya'y kailangang-kailangan namin." Napahiya si Ang-ngalo kaya inilagay ang kanyang paa sa dagat. Ang mga lalaking may pasang supot ng asin ay nanulay sa kanyang paa. "Magmadali kayo," ang sabi ni Ang-ngalo, "marami nang langgam sa paa ko." "Kay laking lalaki, ngunit takot sa mga langgam!" ang patawang tugon ng mga lalaki. Ang mga langgam ay nanguyapit sa paa ni Ang-ngalo at kinagat ang kanyang binti, tuhod at paa. "Madali kayo. Hindi ako makatagal! Marami nang langgam sa paa ko. Ako'y kinakagat!". Hindi pansin ng mga lalaki ang tutol ni Ang-ngalo. Patuloy ang mabagal na paglakad nila na parang nagpapasyal. Si Ang-ngalo'y hindi na makatiis sa kagat ng mga langgam. Kanyang hinila at iniurong ang kanyang paa. Ito'y napasawsaw sa tubig ng dagat. Nangahulog ang mga lalaki pati ang kanilang pasang mga supot ng asin. Tinulungan ni Ang-ngalo ang mga tao upang huwag malunod. Sila'y nasagip subalit natunaw ang kanilang asin sa tubig. Mula noon ang tubig sa dagat ay naging maalat.